Vandaag hebben we ons eerste korte ritje van 10 minuten gemaakt. Puck wilde het liefst helemaal niet instappen in de auto dus heb ik haar opgepakt en bij mij op de achterbank gezet.
Ze kroop heel dicht tegen me aan en verstopte haar koppie onder mijn vest. En zo gingen we op weg.
Ik aaide haar en sprak gerustellende woordjes tegen haar.
Ze piepte niet maar voelde zich niet echt lekker. Ik kon het aan haar zien. Ach arme Puck, wat is dat toch?
De laatste 2 minuten begon ze alsnog te piepen.
We waren op weg naar een dierenwinkel waar ze graag naar binnen wandelt maar deze keer wilde ze eigenlijk helemaal niks. Ze wilde alle kanten op en uiteindelijk moest ze twee keer een poepje maken.
Is dat nu allemaal stress?
Nog wat gelopen op grasveldjes maar Puck had er geen plezier in.
Stress, allemaal stress zag ik bij haar en toen kwam ik op het idee om het raam een stuk open te doen en dat vond ze prettig.
Met haar neus in de wind heeft ze de tocht doorstaan. Ze keek zelfs soms geïnteresseerd naar voorbijgangers. Auto's en brommers.
Zou ze dan misschien toch wagenziek kunnen zijn?