Arme Puck

Vandaag hebben we ons eerste korte ritje van 10 minuten gemaakt. Puck wilde het liefst helemaal niet instappen in de auto dus heb ik haar opgepakt en bij mij op de achterbank gezet.

Ze kroop heel dicht tegen me aan en verstopte haar koppie onder mijn vest. En zo gingen we op weg. 

Ik aaide haar en sprak gerustellende woordjes tegen haar. 

Ze piepte niet maar voelde zich niet echt lekker. Ik kon het aan haar zien. Ach arme Puck, wat is dat toch?

De laatste 2 minuten begon ze alsnog te piepen.

We waren op weg naar een dierenwinkel waar ze graag naar binnen wandelt maar deze keer wilde ze eigenlijk helemaal niks. Ze wilde alle kanten op en uiteindelijk moest ze twee keer een poepje maken.

Is dat nu allemaal stress?

Nog wat gelopen op grasveldjes maar Puck had er geen plezier in.

Maar weer huiswaarts en weer met Puck op schoot op de achterbank en aaien maar.

Stress, allemaal stress zag ik bij haar en toen kwam ik op het idee om het raam een stuk open te doen en dat vond ze prettig.

Met haar neus in de wind heeft ze de tocht doorstaan. Ze keek zelfs soms geïnteresseerd naar voorbijgangers. Auto's en brommers.

Zou ze dan misschien toch wagenziek kunnen zijn?

Een dag op reis

Puck heeft een "schoolreisje" vandaag. Nou ja bijna een schoolreisje. Puck mag mee in de auto al vindt ze dat geen pretje.

Daar moet de komende tijd maar eens aan gewerkt worden want Puck zit op de achterbank op haar fleece dekentje met haar speelgoed te huilen en dat huilen houdt niet op.

28 Kilometer moesten we rijden om op onze bestemming te komen en van die 28 km heeft ze zeker 25 km zitten huilen. Als ik met mijn hand Puck wilde aaien om haar gerust te stellen hoefde dat niet voor haar.

Vervelend hoor.

Op de terugweg heb ik mijn jas bij haar op de achterbank gelegd en dat hielp een beetje. Ze huilde nu geen 28 km maar 15 km lang.

Wat zou er toch aan de hand zijn?

Puck haar eerste stapjes op weg om Maastricht te leren kennen.

Puck leert de Hoge Fronten kennen.

Dit zijn de vestingwerken van Maastricht en een prachtig stukje natuur midden in de stad. In de Tweede Wereldoorlog kwam mijn moeder hier als kind schuilen in de schuilkelders met haar broer en zus en ouders. Deze worden de Kazematten genoemd en zijn te bezoeken met een gids en zeker de moeite waard om te bekijken.

Druif

Puck wat ben je toch een druif 😅 Vanmorgen kreeg ik het idee om Puck eens druif te geven. Eerst opgezocht op internet of ze dat mag en jawel.

Dus een druif afgewassen en haar die gegeven.

Als je goed kijkt op de foto dan zie je druif voor haar neus liggen. Puck heeft wel een kwartier met de druif gespeeld.

Ze gooide de druif de lucht in en liet hem dan weer rollen. Sprong over de druif heen om hem weer op te pakken om hem een eindje verder te laten vallen.

We lagen in een deuk 😂😂

Op een gegeven moment heeft ze schijnbaar even op de druif gebeten en geproefd dat die wel lekker smaakte en heeft ze druif heerlijk op gepeuzeld.

Puck is weer een ervaring rijker 😍